Wat is colloïdaal zilver?
-
By Max Looman
Colloïdaal zilver is een middel dat veel mensen gebruiken om hun gezondheid te ondersteunen. Maar met zoveel producten op de markt is het belangrijk om te begrijpen wat je in en op je lichaam doet. Of het nu gaat om een crème tegen acne of een flesje colloïdaal zilverwater tegen schimmels, het is cruciaal om te weten waar deze producten vandaan komen en hoe ze je lichaam beïnvloeden. In dit artikel gaan we dieper in op colloïdaal zilver en wat je moet weten voordat je het gebruikt. Dus, laten we erin duiken en meer leren over deze populaire behandeling!
Colloïdaal zilver: Een krachtig natuurlijk antimicrobieel
Als het gaat om natuurlijke remedies, wordt colloïdaal zilver al lang vereerd om zijn helende eigenschappen. Maar wat is colloïdaal zilver precies? Op zijn eenvoudigst is het een vloeibare oplossing met minuscule zilverdeeltjes, meestal met een diameter tussen één en duizend nanometer. De oude Grieken gebruikten het om maagzweren te behandelen en wonden te genezen, en mensen stopten ooit een zilveren munt in hun water om het te zuiveren. Vandaag de dag wordt colloïdaal zilver nog steeds gebruikt in ziekenhuizen om oppervlakken vrij te houden van schadelijke microben. In tegenstelling tot antibiotica leidt colloïdaal zilver minder snel tot antibioticaresistentie. Laten we deze fascinerende stof eens nader bekijken en de mogelijke voordelen ervan onderzoeken.
Een korte geschiedenis van colloïdaal zilver: Van de oudheid tot vandaag
Colloïdaal zilver heeft een lange geschiedenis, die teruggaat tot tenminste 400 voor Christus, toen het voor het eerst werd gebruikt vanwege de positieve effecten op de gezondheidszorg. De vader van de moderne geneeskunde, Hippocrates, prees zilver zelfs voor zijn therapeutische voordelen. In 1861 ontdekte de Schotse scheikundige Thomas Graham hoe hij colloïdale deeltjes kon produceren, wat leidde tot de creatie van zilverwater. Acht jaar later onthulde het onderzoek van de Zwitserse wetenschapper Carl von Nageli dat colloïdale metaalsuspensies, waaronder zilver, een microbiocidale werking hadden, en daaruit werden verschillende medische en antiseptische toepassingen ontwikkeld. Eeuwenlang was zilver niet weg te denken uit de tassen van artsen, maar de populariteit ervan nam af met de komst van chemische antibiotica en antiseptica. Er is echter een recente heropleving van de belangstelling voor natuurlijke remedies, en colloïdaal zilver maakt een comeback vanwege de positieve resultaten en reputatie ervan in het verleden. Vandaag de dag hebben mensen een toenemende behoefte aan natuurlijke middelen die de gezondheid positief beïnvloeden, wat leidt tot hernieuwde belangstelling voor het gebruik van colloïdaal zilver.
Een uitgebreide gids over hoe Colloïdaal Zilver te maken
Colloïdaal zilver is een populair gezondheidssupplement dat kleine zilverdeeltjes bevat. Maar hoe wordt het gemaakt? Hoewel het belangrijk is om op te merken dat het proces niet thuis geprobeerd moet worden, bestaat een veelgebruikte manier om colloïdaal zilver te maken uit het plaatsen van zilverbolletjes in gedestilleerd water en het elektrificeren van het mengsel. De elektrische lading zorgt ervoor dat de zilverdeeltjes zich scheiden en in het water drijven. De verhouding tussen zilver en water verschilt per product, maar voor een homeopathische verdunde oplossing zijn zes zilverdeeltjes nodig voor elke miljoen waterdeeltjes.
Bij Crystal Colloidal hebben we een unieke techniek ontwikkeld om colloïdaal zilver te maken. Wij zetten zilver om in een substantie die bestaat uit individuele zilveratomen, die worden samengesmolten tot nanodeeltjes bestaande uit negen of meer atomen. Deze nanodeeltjes zijn negatief geladen, waardoor ze gelijkmatig door het water zweven – een eigenschap die bekend staat als het “zeta-potentiaal”. Bij toepassing worden deze deeltjes geleidelijk in het lichaam opgenomen via de huid en de bloedbaan.
Hoe werkt colloïdaal zilverwater tegen bacteriën of infecties?
Colloïdaal zilverwater wordt al eeuwenlang gebruikt voor verschillende toepassingen, waaronder het behandelen van brandwonden, schimmels en het stimuleren van het immuunsysteem. Ondanks de lange gebruiksgeschiedenis begrijpen wetenschappers nog steeds niet helemaal hoe het slechte bacteriën bestrijdt. Zij hebben echter vastgesteld dat wanneer het nanozilver in colloïdaal zilverwater in contact komt met schadelijke bacteriën, het hun celwanden kan binnendringen en zilverionen kan afgeven, die het DNA van de bacterie kunnen wijzigen en voorkomen dat deze groeit. Goede bacteriën daarentegen worden over het algemeen met rust gelaten vanwege hun andere celwandstructuur. In tegenstelling tot antibiotica, die kunnen leiden tot resistentie van bacteriën, bevordert colloïdaal zilver geen resistentie omdat de dood van de bacteriën uit hun eigen DNA komt. In deze blog leer je meer over de oorsprong van zilverwater en waar Crystal Colloidal water van gemaakt is.
Ieder Element een andere toepassing
Wat is Ionisch zilver? Hoe het te herkennen en het verschil met colloïdaal zilver
Wat is Ionisch zilver?
Ionisch zilver is zilver opgelost in water in de vorm van zilverionen. Het verschilt van colloïdaal zilver omdat het een elektron mist, waardoor het onstabiel en onvolledig is. Om compleet te worden combineert een zilverion met chloor, waardoor zilverchloride (AgCl) ontstaat. Hierdoor verandert het effect op het lichaam. U kunt ionisch zilver herkennen aan zijn heldere en kleurloze uiterlijk, en door keukenzout toe te voegen ontstaat een witte wolk in de oplossing.
Colloïdaal zilver of Ionisch zilver?
Colloïdaal zilver is stabieler dan ionisch zilver, en het reageert niet met chloor of maagzuur, in tegenstelling tot ionisch zilver. Daarom is het veilig om te consumeren en wordt het niet giftig of onoplosbaar. Om transparantie te garanderen moet een product met meer dan 50% colloïdaal of ionisch zilver dit op het etiket vermelden.
Misleidende etiketten en namen van Ionisch zilver
Misleidende etiketten en namen
Ionisch zilver wordt vaak vermomd met verschillende namen, zoals colloïdaal zilver, ionisch colloïdaal zilver, ionische zilverdeeltjes, mono-atomair zilver, zilverhydrosol of zilverwater. Sommige fabrikanten beweren dat hun producten zilverdeeltjes of mono-atomair zilver bevatten, wat niet waar is, want de producten bestaan meestal uit ionisch zilver. Bovendien kunnen zij misleidende namen als “colloïdaal zilver” of “ionisch colloïdaal zilver” gebruiken om te profiteren van de naamsbekendheid en de effecten van colloïdaal zilver.
Wat is zilverproteïne en het verschil met colloïdaal zilver?
Wat is Silver Protein?
Zilverproteïne is een soort colloïdaal zilverproduct dat bestaat uit grote zilverdeeltjes, die niet oplossen in water. Daardoor kan het lichaam het zilver niet effectief absorberen, waardoor het minder effect heeft dan andere colloïdale zilverproducten.
Het verschil met Colloïdaal Zilver
In tegenstelling tot andere colloïdale zilverproducten heeft zilverproteïne het kleinste deeltjesoppervlak per concentratie. Daardoor is het minder effectief en wordt het niet goed opgenomen door het lichaam. Helaas etiketteren sommige leveranciers hun zilverproteïne producten niet duidelijk, wat leidt tot verwarring bij de consument.
Argyria begrijpen: Wat veroorzaakt huidverkleuring?
Wat is Argyria?
Argyria is een dermatologische aandoening die een blauwgrijze verkleuring van de huid veroorzaakt. Het treedt op wanneer mensen te veel elementair zilver, zilverstof of zilververbindingen consumeren. De zilverzouten hopen zich op in de huid en worden geoxideerd door zonlicht, waardoor de verkleuring ontstaat. Deze ziekte werd voor het eerst ontdekt in de 19e eeuw toen zilveroplossingen veel werden gebruikt in de geneeskunde. Tegenwoordig komt Argyria vooral voor doordat mensen thuis colloïdaal zilver maken of bij verkopers ionisch zilver kopen dat als colloïdaal zilver wordt verkocht.
Wat veroorzaakt huidverkleuring?
Om kosten te besparen maken mensen vaak thuis colloïdaal zilver, maar dit kan leiden tot verkleuring van de huid. Het is onmogelijk om thuis colloïdaal zilver van hoge kwaliteit te maken, en afhankelijk van de methode maakt men uiteindelijk tussen 80% en 100% ionisch zilver. Om het productieproces te versnellen wordt vaak keukenzout aan de stof toegevoegd, wat argyrie kan veroorzaken. Wanneer ionisch zilver in contact komt met chloor, zoekt het het chloor op om stabiliteit te creëren. Door de combinatie van ionisch zilver en chloor ontstaat zilverchloride, een stof die schadelijk is voor het lichaam en huidverkleuringen kan veroorzaken. Daarom is het belangrijk voorzichtig te zijn bij het thuis maken van colloïdaal zilver en te voorkomen dat er keukenzout aan de oplossing wordt toegevoegd.
Ieder Element een andere toepassing
Maximaal toegestane inname van zilver – wat u moet weten
Criteria voor zilverinname
De Nederlandse overheid heeft verschillende referenties vastgesteld om de maximaal aanvaardbare niveaus van zilverinname te bepalen. Eén referentie is de kwaliteitseisen van het Waterleidingbesluit, waarin staat dat toevallige inname van 10 ppm colloïdaal zilver is toegestaan zolang de dagelijkse maximale inname van 50 μg niet wordt overschreden. Dit komt overeen met drie keer het giftige lood, wat betekent dat inname van 5 cc colloïdaal zilver per dag veilig is.
MAC waarde zilver
Een andere referentie is de maximaal aanvaardbare concentratie (MAC) van zilver op uw werkplek, die door de overheid wordt vastgesteld en in de Staatscourant wordt gepubliceerd. Voor metallisch zilver is de MAC-waarde 0,1 mgr/m3, wat betekent dat iemand die werkt in een omgeving waar deze hoeveelheid zilver in de lucht aanwezig is tot 530 μg zilver per dag mag binnenkrijgen zonder blijvende gezondheidsschade op te lopen.
In het algemeen geven de referenties van de Nederlandse overheid aan dat de maximaal toegestane inname van zilver varieert afhankelijk van de context, maar over het algemeen als veilig wordt beschouwd binnen bepaalde grenzen. Het is belangrijk om de doseringsinstructies zorgvuldig op te volgen en een arts te raadplegen als u zich zorgen maakt.
Hedendaagse toepassingen van colloïdaal zilver
Producten voor persoonlijke verzorging en huishoudelijke toepassingen
Colloïdaal zilver wordt veel gebruikt in persoonlijke verzorgingsproducten zoals deodorants, shampoos, crèmes, lotions en hydrogel mediums. Het Duitse bedrijf Beiersdorf AG (Nivea) heeft zelfs een productlijn met zilver ontwikkeld. De antimicrobiële eigenschappen van zilver maken het tot een ideaal bewaarmiddel, waardoor de houdbaarheid van de producten wordt verlengd. Ook huishoudelijke producten, waaronder zilveren borden en potten, worden al eeuwenlang gebruikt. Tegenwoordig wordt zilver nog steeds veel gebruikt in badkuipen, wasmachines, luchtreinigers met zilverfilters en koelkasten. Zilveren nanodeeltjes worden ook gebruikt in huishoudelijke voorwerpen zoals toetsenborden, apparaten en handgrepen in de badkamer. NASA gebruikt zilver zelfs als onderdeel van hun waterfiltersysteem in de ruimte. Het Nederlandse bedrijf ATECA creëerde het eerste zilver-koper waterfiltersysteem voor commercieel en residentieel gebruik.
Uitdagingen in de markt
Door de toenemende populariteit van colloïdaal zilver zijn er veel producten op de markt. Het EU-beleid verbiedt producenten echter medische claims te maken. Helaas hebben veel slechte colloïdale en ionische zilverproducten met misleidende marketing het voor consumenten moeilijk gemaakt om onderscheid te maken tussen goede en slechte producten. Op aandringen van consumentengroepen, vaak gefinancierd door farmaceutische belangen, richten overheidsinstanties zich op het elimineren van de slechte producten, wat heeft geleid tot een aanbeveling om alle colloïdale zilverproducten van de markt te halen.